Joris, Buikwandcorrectie na 90 kilo vetverlies.

Ervaring liposuctie/buikwandcorrectie Turkije bij  Esteworld  – Joris Janmaat

Over mijzelf

Mijn naam is Joris Janmaat, bij schrijven van mijn ervaring 26 jaar oud en woonachtig in Hilversum. In de afgelopen 3 jaren ben ik zelfstandig ruim 90 kilo afgevallen. Mijn geheim? Gezond eten, veel bewegen en boven alles; van jezelf houden.

Waarom heb ik gekozen voor Esteworld?

De zorg in Turkije staat goed aangeschreven en de prijzen zijn aantrekkelijker dan in Nederland. Esteworld is een internationale top 20 kliniek en staat goed aangeschreven. Na mijn gesprek in Nieuwegein met Margo en Jyustin had ik nog een aantal vragen. Op elke vraag hadden ze een goed antwoord en het komt heel betrouwbaar over. Ik vond de stap naar Turkije enorm spannend maar mede door de uitstekende begeleiding in Nederland heb ik de stap durven maken.

18 februari 2020 – Aankomst Turkije

Eenmaal aangekomen in Istanbul worden wij opgehaald door een chauffeur. Deze lieve man wilt direct onze koffers overnemen maar wij voelen ons bezwaard en vinden het totaal niet nodig. Hij stond erop om onze koffers te rollen. Met een enorm VIP gevoel lopen we over het vliegveld naar de bus. We worden naar het Hilton Hotel gebracht. De chauffeur brengt onze koffers naar de lobby en helpt bij het inchecken.

We hebben een mooie kamer met een prachtig uitzicht over Istanbul. Onder en naast het hotel bevind zich een enorme shopping-mall. Wij besluiten er doorheen te lopen en daar wat te eten. Bij terugkomst in het hotel krijg ik een WhatsApp bericht met het tijdstip dat we worden opgehaald de volgende ochtend.

19 februari 2020 – Dag van operatie

Na een onrustige nacht en zonder ontbijt (nuchter voor operatie) worden we keurig op tijd opgehaald door de chauffeur. Eenmaal aangekomen bij de kliniek van Esteworld staat de Nederlandse begeleiding ons al op te wachten. Vanaf nu gaat alles heel snel wat super fijn was! We gaan naar boven, regelen de formulieren en gaan naar mijn kamer waar ik zal verblijven.

Na het omkleden nemen ze bloed af en komt de slaapdokter (anesthesist) op mijn kamer om de narcose voor te bereiden. Hierna gaan we kennis maken met de arts die mij gaat opereren. Hele vriendelijke arts die heel goed Engels spreekt. Gelukkig kan alles lekker in het Nederlandse samen met de hostess.

Ik vraag haar of de arts ook vet gaat wegzuigen (liposuctie), hij moet lachen en vraagt; Waar moet ik vet weghalen? Er zit niks meer. Een beter compliment kan ik niet krijgen.

Tijdens het gesprek met de arts gaan we naar de foto kamer waar hij begint te tekenen. Hij legt alles uit en er worden foto’s genomen. We spreken het allemaal nogmaals door en ik mag naar mijn kamer toe. Eenmaal aangekomen moet ik in bed gaan liggen. De hostess verteld wat er allemaal gaat gebeuren vanaf nu. Toen ze klaar was kwamen de verpleegsters mij direct ophalen. Ik kreeg een roesje, weet nog net dat ze mij de kamer uitrolde.

Na ongeveer 5 a 6 uur kwam ik weer terug op de kamer. 2 kilo lichter, zoveel huid hebben ze verwijderd. Uiteraard was ik heel erg vermoeid van de narcose maar had geen pijn. De arts kwam even later vertellen dat alles goed gegaan was en dat ik goed mijn rust moest pakken. Ik heb 4 drains en een urine katheter. Dezelfde avond helpen de verpleegsters mij uit bed en ik loop een paar stappen. Wel loop ik heel erg voorover gebogen wat normaal is. De verpleegsters zeggen in hun beste Engels dat ze heel trots op mij zijn en helpen mij weer in bed. De hele nacht door komen ze kijken hoe het met mij gaat, mijn bloeddruk meten ze op en vragen de hele tijd hoe ik mij voel. Het geeft mij het gevoel dat ik in hele goede handen ben, wat ik ook zeker ben.

20 februari 2020 – 1^e dag na operatie

De 1e nacht heb ik amper geslapen. Ik ben sowieso geen rug slaper maar ook in een ziekenhuis slaap ik nooit goed. Ik voel mij duizelig en helemaal niet lekker. Ozlem komt na het ontbijt langs en vraagt hoe het gaat. De arts komt even daarna samen met de hostess en een verpleegster om te kijken hoe het met mij gaat. Ze maken mijn korset los en voor het eerst kan ik het resultaat zien. Het emotioneert mij. Ik heb mij zoveel voorstellingen gemaakt hoe het eruit ging zien zonder het overtollige huid en nu is het moment daar. Ik mag het zien. De arts controleert mijn wonden en zegt dat het er super mooi uit ziet, hij is heel erg tevreden.

De verpleegsters komen heel vaak langs om te kijken hoe het met mij gaat. Ik moet heel veel water drinken en krijg een apparaatje om in te blazen en te zuigen om het zuurstof gehalte in mijn bloed beter te krijgen.

In de middag helpen de verpleegster mij uit bed en ik loop weer een klein stukje. Het kost heel veel energie maar ik wil het heel graag doen. De hele tijd is er een familielid bij mij. Het is heel fijn om iemand bij je te hebben en wat ben ik dankbaar dat zij de hele tijd bij mij is geweest. Ook is het heel fijn dat mijn familielid op mijn kamer in de kliniek mocht slapen, ook voor haar is heel goed gezorgd.

In de avond komt de arts langs om alles te controleren en vragen te beantwoorden. De arts straalt heel veel rust uit en zegt nogmaals hoe tevreden hij is! Het geeft mijn een heel fijn gevoel.

21 februari 2020 – 2 dagen na operatie

De 2e nacht kom ik iets minder goed door. Ik heb iets verhoging, heb het heel benauwd en heel erg hoofdpijn. In de ochtend voel ik mij nog steeds niet helemaal goed en vertel dit tegen de arts. Hij geeft aan dat ik best wel wat bloed ben verloren en hij een bloed transfusie overweegt. Hij geeft aan dat hij verwacht dat mijn lichaam zelfstandig het hersteld en stelt voor het af te wachten waar ik het helemaal mee eens ben.

In de loop van de dag blijf ik goed drinken en eten en loop nu een paar passen zonder ondersteuning! Ik merk dat het iets beter gaat. In de avond komt de arts nog en keer langs en ook hij ziet vooruitgang.

22 februari 2020 – 3 dagen na operatie

In de ochtend komt de arts weer langs en we overleggen. Normaliter zou ik nu terug gaan naar het hotel. Ik ben nog niet voldoende hersteld en in overleg met de arts blijf ik nog een nachtje wat geen enkel probleem is. Ik hoef de kliniek pas te verlaten als het voor mij goed voelt.

Door de verpleegsters wordt mijn katheter verwijderd waarna ik zelfstandig kan gaan plassen. Voor het eerst zie ik mijzelf in de spiegel. Ik loop terug naar mijn bed, lig alleen en ik breek. Tranen rollen over mijn wangen omdat ik het niet kan geloven. Ik kan niet geloven dat ik er zo uit zie, dat dit mijn nieuwe lichaam is. Dit is waar ik het voor gedaan heb, dit is hoe ik eruit wil zien; Dit is de nieuwe Joris.

23 februari 2020 – 4 dagen na operatie

Ik voel mij goed genoeg om de kliniek te verlaten. De arts controleert nogmaals alles en geeft zijn toestemming. De verpleegsters komen de drains verwijderen. Nadat ze zijn verwijderd wordt alles schoongemaakt en wordt ik verpakt.

De chauffeur staat al op mij te wachten waarna ik naar het hotel gebracht wordt.

24 t/m 26 februari 2020

Mijn dagen bestaan uit eten, drinken en rusten. In de tussentijd ben ik nog opgehaald voor een controle in de kliniek. Ook hier is Ozlem bij en de arts is heel erg tevreden. Ook ik voel mij steeds beter. En ben ik al zeer tevreden met het resultaat.

27 februari 2020 – Dag voor vertrek

Vandaag is de laatste controle in de kliniek. Er worden opnieuw foto’s gemaakt en we hebben een gesprek met de arts. Hij legt nogmaals uit wat hij allemaal heeft gedaan.

We zien dat mijn tepels iets naar beneden hangen. De arts legt uit doordat ik nog heel erg voorover loop het mogelijk is dat het een vertekend beeld is. Wel geeft hij aan dat hij de voorkant heel strak heeft kunnen trekken waardoor het mogelijk is dat ze nog verder naar beneden zijn gekomen. Dit is van te voren ook allemaal aangegeven en er is een kans dat mijn tepels ooit nog gelift moeten worden. Gelukkig is dit een kleine ingreep.

Alles ziet er heel goed uit en tijdens het gesprek met de arts vraagt hij mij of ik gelukkig ben? Op een manier wat mij heel erg raakt en emotioneert. Ik bedank hem en vertel hem hoe intens gelukkig ik ben.

De vaste verpleegster maakt mijn wond schoon en plakt weer allemaal pleisters eroverheen. Ik moet de dag van reizen nog terug komen voor een trombose prik.

28 februari 2020 – Vertrek uit Istanbul

Voordat mijn chauffeur ons naar het vliegveld breng moet ik voor een laatste keer langs de kliniek voor een trombose prik. Nadat ik deze heb gekregen wordt ik naar het vliegveld gebracht. Op de luchthaven wordt ik al heel snel opgemerkt als iemand die een rolstoel nodig heb en krijg deze direct aangereikt.

Ik ben zo blij dat ik de stap heb genomen en mij heb laten opereren bij Esteworld in Turkije. In het begin vond ik het heel spannend. Vreemd land, buitenlandse kliniek. Maar wat is mij dit goed bevallen. Ik kan het echt iedereen aanraden. De artsen zijn zo kundig, de verpleegsters zijn zo lief en je wordt zo goed begeleid door de Nederlandse begeleiding. Ook de indruk van de kliniek is uiterst professioneel en vooral heel erg schoon. Alles wordt voor je geregeld het enige wat je moet doen is aanwezig zijn. Als ik nu in de spiegel kijk en ik zie het resultaat ben ik zo zo zo blij!